Melisa lekarska

Łacińska nazwa: Melissa officinalis Odmiana melisy dorastająca do 50 cm wysokości i podobnej szerokości. Liście zielone, ząbkowane, zawierają olejki eteryczne, dzięki czemu po roztarciu wydzielają cytrynowy aromat. Cała roślina jest pokryta bardzo krótkimi, szarawymi włoskami. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty drobne, białawe, miododajne. Oprócz wartości ozdobnych melisa ma szerokie zastosowanie kulinarne. Świeże lub suszone listki melisy spożywa się w postaci naparu, a oprócz tego nadają się do wykorzystania w kuchni, jako dodatek do sałatek, marynat, sosów, zup, mięs, deserów. Ma również szerokie zastosowanie lecznicze. Łagodzi objawy lękowe i uczucie niepokoju. Działa antydepresyjnie, łagodzi zmęczenie, likwiduje drażliwość. Dzięki zawartym w olejku polifenolom działa skutecznie na opryszczkę wargową i zapobiega nawrotom choroby. Olejek melisy wykorzystuje się do wyrobu likierów. Jest w pełni mrozoodporna. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, jednak dobrze rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, zasadowych o pH 6,5-7,5. Może to być ziemia uniwersalna ogrodowa zmieszana z wapnem lub mączką bazaltową; najlepiej dodatkowo wymieszać je z perlitem, co spowoduje lepsze dotlenienie korzeni, a tym samym bujniejszy wzrost. Dobrze prezentuje się w ogrodach nieformalnych o charakterze naturalistycznym i rustykalnym. Doskonale nadaje się do uprawy w pojemnikach. Rośliny uprawiane w donicach sadzimy w ogrodach przez cały sezon wegetacyjny, tj. od wczesnej wiosny, poprzez lato, aż do późnej jesieni.