Świdośliwa lamarcka

Łacińska nazwa: Amelanchier lamarckii Cenna odmiana świdośliwy o atrakcyjnych walorach użytkowych i ozdobnych. Rośnie intensywnie tworząc wzniesiony, nieregularny pokrój. Po 10 latach dorasta do 2 m wysokości i podobnej szerokości. Liście bardzo ozdobne, początkowo są czerwonawe, biało owłosione, później stają się zielone. Świdośliwa wygląda spektakularnie jesienią, kiedy liście mienią się jaskrawymi barwami czerwieni i żółci, opadają na zimę. Kwitnie bardzo obficie wraz z rozwojem liści, na przełomie kwietnia i maja. Wówczas świdośliwa obsypana jest białymi kwiatami, zebranymi w groniaste kwiatostany, wygląda wtedy naprawdę spektakularnie! Owocuje wcześnie, już w 2-3 roku po posadzeniu. Owoce początkowo są purpurowo-czerwone, gdy dojrzeją mają niemal czarny kolor. Są kuliste, bardzo słodkie, soczyste, aromatyczne i bardzo smaczne. Jadalne owoce można konsumować bezpośrednio z krzewu lub poddać obróbce termicznej, uzyskując domowe przetwory. Są też chętnie zjadane przez ptaki. Dodatkowo mają właściwości prozdrowotne, zawierają m.in. błonnik, żelazo, magnez, wapń, potas i witaminy z grupy B, C, E, A. Preferuje stanowiska słoneczne na których owoce są słodsze, jednak w półcieniu też da sobie radę. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego, może to być uniwersalna ziemia ogrodowa o pH 5,5-6,5 lub ziemia do drzewek i krzewów owocowych o pH 6,2-7,4; dodatkowo można wymieszać ją z perlitem, co spowoduje lepsze dotlenienie korzeni, a tym samym bujniejszy wzrost. Jest wszechstronnie wykorzystywana w terenach zieleni, sadząc pojedynczo jako soliter lub w grupach. Doskonale sprawdzi się w ogrodach przydomowych i wiejskich oraz w uprawach towarowych. Rośliny uprawiane w donicach sadzimy w ogrodach przez cały sezon wegetacyjny, tj. od wczesnej wiosny, poprzez lato, aż do późnej jesieni.